အၾကင္နာအနမ္း...ရင္ခြင္မွာလြမ္းေတာ့
ငါဟာေယာင္ရမ္း…အိမ္မက္မွန္းေတာ့ ႏိုးထမွသိ...
ဆံုးရွံဳးမွဳ႕ဆိုတဲ့ အသိ…နာက်င္မွဳ႕ေတြေၾကာင့္
တဒဂၤ အခ်ိန္ ေလး ကို
ထာ၀ရ သိမ္းထားပါ့မယ္။
အိမ္မက္ေလးရယ္ ပိုင္ဆိုင္မွဳ႕ဆိုတာေတြ
ဟာဘာေတြလဲ? ဘယ္အရာေတြလ?ဲ ဆိုတာ
အခု ငါနားလည္ခဲ့ျပီေလ…
ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ရွင္သန္ခ်ိန္ေလးေတြကို ငါ
အသက္မဲ့ စြာခံစားရင္းနဲ႕ အတိတ္ဆိုတာ
ေသာ့ခတ္ ထားခ်င္ ေပမယ့္…ေျခာက္ေသြ႕ လြန္းတဲ့ အထီးက်န္ ကမၻာမွာ ငါဟာ အတိတ္ရဲ႕
ေက်းကြ်န္ ျဖစ္ေနရျပီေလ…
အိမ္မက္ေလး ထဲမွာပဲ ရွာေတြ႕ခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ႕အဓိပၸါယ္ကို ငါေဖြရွာရင္းနဲ႕
ျပန္ႏိုးထမယ့္ အ ခ်ိန္ကို ငါေၾကာက္လန္႕
ေနခဲ့မိတယ္။
ေတာင္ဇလပ္
No comments:
Post a Comment