ဒီတစ္ေန႕ တြက္ ... ေနတတ္ေအာင္ ငါ...
ဟန္ မလုပ္ ပါ ပဲ ေပ်ာ္ခဲ့တယ္...
ငိုစရာ ဆို ခပ္မဆိတ္....
ၾကိတ္ၾကိတ္ ငို....
တိတ္တိတ္ ဆိုရင္း...
အသံမဲ့ ဘာသာရပ္ေတြ နဲ႕...
ဂုဏ္ထူး မွတ္ ထိ....ထူးခ်ြန္တဲ့ ငါ...
အသိတစ္ခု အသာ ပိုက္..
သိလိုက္ ရတာက...
မေသခင္ လူျဖစ္ မရွႈံး....
ရယ္ေမာျခင္းေတြ ထုတ္သုံး တဲ့ အခါ....
ေပါ့ပါး စြာ က်န္ရစ္....
စိတ္တစ္ခု ရဲ႕ ေလဟာနယ္ အသစ္...
သူငယ္ခ်င္း အသစ္...
မိတ္ ေဆြ အသစ္....
လူ ေရာ.... စိတ္ ေရာ...
လန္း..... ေနရစ္....
ျပဳံ း လိုက္ .... ေပ်ာ္လိုက္....
စ... ေနာက္....လိုုက္...
အၾကင္နာ တရား အစစ္....
ရင္ မွာ ထား ျဖစ္....
ကိုယ္ .... ဒီကေန႕....
အေျပာ ေတြ ၾကား မွာ.....
သူတစ္ပါး.... ျပံဳ း ေန ေလာက္ ေအာင္....
တစ္ကယ္ပဲ စြမ္း ေဆာင္ ႏုိင္ သူအျဖစ္....
ေအာ္ ...အခု....
ကိုယ့္ ....ရင္.... ျပန္ၾကည့္....
ပီတိ .... ေတြ က်န္ရစ္....။
ေတာင္ဇလပ္
ငို
No comments:
Post a Comment