ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို
ကေလာင္ေသြးျပီး
ေရး ခ်င္စိတ္ ကုန္ ျပီ
ဒီမွာ ဟုိမွာ
ေနရာတကာ
တဲ နန္းက
၀မ္း တစ္နပ္စာပိုင္တဲ့
သူေ႒းေလာင္းေတြ
ေျမ ေမႊ႕ယာမွာ
တစ္ဆင့္ ေနရာနိမ့္ေအာင္
သူတို႕ ေတြကို ႏွင္ေနၾကျပီ
ငိုၾကျပီ
ဟစ္ၾကျပန္ျပီ
ေျပး ၾက ျပန္ျပီ
တုိက္ေပၚမွာ
တစ္နပ္စာတြက္
ေဟာ္တယ္ထြက္စားသူေတြ ၾက
ဘယ္အတၱ ေဘာကမ်ား
ႏွင္ထုတ္ ဖို႕
စိတ္ေတြးရွိရဲ႕လား
သူေ႒းစက္ေလွဘယ္လိုေမွာက္ တာေလာက္
သူေတာင္းစားခြက္ေပ်ာက္တာ အေရးၾကီးမွာလား
သူတို႕ေတြ ေခါင္းစဥ္တပ္တဲ့
စစ္ဆိုတဲ့လုပ္ရပ္မွာ
ဆင္းရဲသားေက်ာမြဲေတြ က
တံတားခင္းေပးရ အုံးမွာလား
လုပ္ရက္ေပ့
မညွာတာ
စစ္ဆိုတာ ဒီလိုလား
လက္နက္ = လက္နက္
ခ်ိန္ပစ္ၾကရင္
ေ၀း လံသီေခါင္တဲ့
ေတာေတာင္မွာပစ္
ဟိုဖက္ဒီဖက္
သတိၱရွိပါ့ဆို
ဒုကၡသည္ေတြ ထြက္မလာဘူး
စစ္ဆိုတဲ့အပုပ္ေကာင္
သူတို႕မို႕လုိ႕
ေဆးစိမ္ထားတယ္
မုန္းပါျပီ ဒီစစ္
မၾကား၀ံ႕ျပိီ ဒီစစ္
လက္နက္ေတြ က်ည္မထြက္ေအာင္
တားနိုင္သူ အမွန္ရွိမွ
ငါ ယုံမယ္
ျငိမ္းခ်မ္းေရး အစစ္....။
No comments:
Post a Comment